shunaqaahvolga tushadi.Shu gapdan keyin ayolning o’ziga qadalib tikilib turganiniko’rgan Ma’ruf qizarib ketdi.Shu hijolatpazlikdan qutulishuchun darhol o’rnidan turib,gulni Parizodga tutdi.–Marhamat.Juvon gulni hech biristiholasiz olarkan:–Rahmat,–deb qo’ydi. Ma’ruf bu paytdajon alpozda qanday qilibsilliqqinaketib qolish uchunbahona izlardi. Nima balo,buni sezdimi, bir payt juvonandak piching ohangida so’radi:–Kutilmaganda zarurishingiz esingizga tushibqoldimi deyman?Ma’ruf battar qizarib ketdi.So’ng noiloj ming’irladi:–Umuman olganda... umumanolganda...—"Umuman-pumuman”niyig’ishtiring,–deb qoldi birpayt juvon keskinroqohangda.–Shuncha vaqtsarflab oldingizga keldim,endi meni yoqmadi, debjuftakni rostlabqolmoqchimisiz?Yigit battar o’ng’aysizlandi.–Unaqa demoqchimasdim...Juvon shartta uning gapinikesdi:–Lekin shunaqaqilmoqchiydingiz... Ayol kishixafa bo’ladiyam deb o’ylamaysiz-a?Oldindan ayollar bilangaplashib yurmaganiuchunmi, Ma’ruf tamomiladovdirab, kalavasining uchiniyo’qotib qo’ydi.Parizod yigitga qattiq tikildi:–Kennoyim bilan...ajrashganmisiz?—Yo’g’-e,– dedi Ma’rufshosha-pisha.–Haliuylanmaganman.—Rostdanmi?–ayol beixtiyorchapakchalib yubordi.–Buniqarang-a. Rosa yo’liqibman-ku.Necha yoshdasiz o’zi?—Yigirma to’qqizda.–Ma’rufnihoyat yurak yutib so’radi:–Siz-chi?—Menmi?–ayol norozi tarzdaqoshlarini kerdi.–Asliniolganda-ku, ayollarning yoshiso’ralmaydi. Bu g’irtmadaniyatsizlik. Ammoklubga odatda xotinidanajrashgan yoki xotini o’lganerkaklar kelishini bilardim.—U erda... u erda...–chaynalibqoldi yigit.—Xo’sh, u erga nima qipti?—U erda sizni... yigirma to’rtyoshda deb yozishgan ekan...Ayol pinak buzmadi:–To’ppa-to’g’ri. Hujjattopshirganimda yigirma to’rtda edim. O’shandan buyonma’lumotniyangilashmagan-da.—Ilgari...–tilining uchigakelgan savolni berishgaqiynalardi Ma’ruf.–Ilgariturmush qilganmisiz?—Ha, albatta. Keyinxarakterimiz to’g’ri kelmay,ajrashibketganmiz. Bittaqizim bor. O’zingiz-chi, o’zingiz nega uylanmagansiz?Yoki...–ayol ovoziga sirli tusberdi,–erkaklik tarafdan salkamchiligingiz bormi?—Yo’q, kamchilik yo’q,–dediMa’ruf o’zini oqlagandekhijolatli ohangda.–Shunchaki,ish bilan bo’lib...Ayol piqillab kulib yubordi:–Ha, buni sinab ko’rsamyomon bo’lmasdi.Ma’ruf sholg’omday qizardi. Uayni damda bu erdan tezroqketishni orzu qilardi, xolos.—Hay, mayli,–dedi ayolnihoyat murosa ohangida.–Aytishadi-ku, majburlabsevdirib bo’lmaydi deb. Sizhali erga tegmagan hurliqoqizni qidirib yuribsiz, menesa xotini o’lgan yo xotinidanajrashgan erkakni... Xullas,yulduzimiz yulduzimizga to’g’ri kelmadi... Xayrlashisholdidan hech bo’lmasa bironnima eyishga taklif qilarsiz?—Albatta, albatta,–dedi yigitbattar kalovlanib. Aynidamda u hammasi bu qadartez va osonlikchatugaganidan mamnun hamedi. Parizod yo’l bo’yidagi birqahvaxonaga boshladi. Juvonbu erning o’zini odami bo’libqolganmi,ishqilib, ularnidarrov ichkaridagi alohidaxos xonaga boshlashdi.Shinamgina xonadagibezatilgan stol atrofiga o’tirishgach, Ma’rufningatrofga bezovtalanibalanglayotganini ko’rganParizod iljayib qo’yib dedi:–Restoranning alohida xonasishu. Lekin siz qo’rqmang,unchalik qimmat emas...Yigit dovdirab qoldi:–E, negaunaqa deysiz, gap puldaemas...Ayol yigitga sinovchan tikildi.–Nimadabo’lmasa?Rosti,bu haqda o’ylab hamko’rmagani uchun Ma’ruf harehtimolga qarshi elka qisibqo’ydi.—Gap pulda bo’lmasa ham,–dedi ayol qoniqish bilan,–o’sha pulning qanchaligida!Bujumboqli gap ma’nisinianglamagan Ma’ruf yana birbor elka qisib qo’yish bilankifoyalandi.—Endi, xonimga xizmat ko’rsating,–dedi Parizod stoldaturgan ichimliklarga ishoraqilib.–Aytganday, nima ishqilasiz o’zi?Battar o’ng’aysizlanib,lavlagiday qizarganchastoldagi konyak qopqog’iniburayotgan Ma’ruf negadirochig’ini aytgisi kelmay:–Zavodda... oddiy ishchiman,–deb qo’ya qoldi.—Yaxshi,–dedi ayol qadahgaquyilayotgan konyakdan ko’zini uzmagan ko’yi. So’ngsalgina zardaliroq ohangdabuyurdi:–Quygandan keyinsal to’latib quying-da buzormandani! O’ziangishvonaday ryumka bo’lsa.Cho’chibketgan Ma’rufozgina konyakni dasturxonustigaquyib yubordi. Juvonnorozi tarzda nimalarnidir to’ng’illab qo’ydi. Ikkinchiqadahdan so’ng, juvonningchiroyi ochildi. Shundan keyinjuvon o’zini yanada erkintuta boshladi. Parizodningochiq-sochiq gaplari, ba’zanqo’pol sha’malari Ma’rufnibattar uyaltirardi...Nihoyat, beshinchi yo oltinchiqadahdan so’ng ko’zlarichaqnab, yonoqlari lovullayboshlagan Parizod ochiqsavdoga o’tdi:–Mengaqarang, yigitcha, birinchidan,igna ustida o’tirgandaytipirchilashni bas qiling-da,savollarimga aniq javobbering! Keyin, meni mastqilib, qochib qolaman, debham xomtama bo’lmang.Men bir o’zim bunaqangikonyaklardan ikki shishasiniichibtashlay olaman...Ikkinchidan, men buguncharchab turibman, shuninguchun siz bilan mushuk-sichqon o’ynash niyatim yo’q.Ko’rib turibman, men sizgayoqmadim...—Nega endi,–hijolat chekib g’o’ldiradi Ma’ruf.–Siz ajoyib,yosh ayolsiz...Ayol yigitga ochiqdan-ochiqmazaxomuz boqdi:–Shuajoyib, yosh ayol bilan birkecha yotishga necha pulberasiz?Ma’ruf lol bo’lib qoldi. Ayolmamnun ishshaydi.–Ko’rdingizmi, nafasingiz hamchiqmay qoldi-ya. Biroq,ochig’i,men ham siz bilan bo’laman, deb o’lib turganim yo’q. Shuning uchun, gapnioshiqcha cho’zib o’tirmasdan, maqsadga o’ta qolaylik.Parizod yigitga yana bir borqattiq, baayni bir grammham ichimlik ichmaganjuvondek tikildi.–Buqahvaxona mening... yaqintanishlarimdan biriniki.Meninguyim bu erdan ikkiyuz qadam narida. Men hozirsizni uyga olib ketishim, uyqudori berib uxlatib qo’yishim,keyinsizni qip-yalang’ochqilib echintirib, yoningizda o’zim ham shu ahvolda sizniquchoqlab yotishim, bunirasmga oldirib, har zamon-har zamonda o’zingizga ko’rsatib qo’yib, qo’rqitib,tuzukkina pul olib yurishimmumkin.Ochig’i, meningkasbim o’zi shunaqa. Ammoko’rib turibman, uylanmaganyigitekansiz, shuning uchunochiqchasiga ko’chganimizma’qul: qancha berasiz?—Bu nima deganingiz?–dediyigit tamomila esankirab.—Bu shu deganimki,–dediayol tishlarini g’ijirlatib,–siznitinch qo’yishim uchunqancha berishingiznibilmoqchiman! Yo haliyamgapimni tushunmayapsizmi?Men hammasini ochiqchaaytayapman. Buning qadrigaeting, lekin haddingizdanoshmang. To’g’ri, endiuyimga bormaysiz, biroqhozir bir baqirib, "Meni zo’rlamoqchi bo’ldi!”, debustimizga odam to’plash qo’limdan keladi. Aytdim-ku,qahvaxona egasining o’zi o’nta guvoh topib beradi. Topibbermayam ko’rsin-chi! Menbilan yotganda olinganrasmlarni xotiningga ko’rsataman desammi... o’zioldimga emaklab keladi...—Bunaqalar ko’pmi?–deb so’ray oldi nihoyat Ma’ruf horg’in tarzda.—Etarli,nolimayman,–istehzoli iljaydi ayol.–Tirikchilikning aybi yo’q.—O’zingiz asli nima ishqilasiz?–vaqtdan yutishgaurina boshladi Ma’ruf.—Kotibaman. Lekin boshlig’im "gah”desam, qo’limga qo’nadi.—Uniyam... shantaj qilib...—Albatta!–pinak buzmadijuvon.–Shu paytgacha to’rttaboshliq qo’limdan o’tdi.Hammasining tizgini qo’limda bo’ldi. Xudo xohlasa,beshinchisiniyam tizginlabolaman...—Omad tilayman,–dedi Ma’ruf.—Menga qarang, yigit,–dediayolbu gal oshkora nafratbilan.–Ochig’ini aytayapman,siz ko’nglimga o’tirishmadingiz. Umuman,sizga o’xshash lattachaynarerkaklarni