Хаётда дунёқараш
ўзгаришидан кучлироқ нарса
йўқ. Сен сочларингни
рангини, кийиниш стилингни,
адресингни, фуқаролигингни
ва хатто ўз жуфтингни
алмаштиришинг мумкин.
Лекин сен фикрлашингни
ўзгартирмасанг, атрофда
содир бўлаётган воқеалар
қайтарилаверади. Чунки
нимаики ўзгарган бўлса, уни
шунчаки ташқи кўриниши
ўзгарган холос. Айни дамда
сени ичингдаги ҳамма нарса,
эски холича қолган бўлади.
Агар сен хаётдан ниманидур
хоҳласанг, ўингни
ўзгартиришни хоҳласанг,
нимагадур эришишни,
қайсидур чўққиларни забд
этишни, зарарли одатлардан
қутилишни хоҳласанг,
бунинг учун тер тўкиш керак
бўлади. Бу оғир. Кўпчилик
инсонлар, ўзининг таланти
нимада эканлигини билмай
яшаб ўтиб кетишади. Таланти
нимадалигини
билганларнинг кўпи эса,
хардоим ҳам уни
ривожлантириш билан
шуғулланишмайди.
Дўстим, сени бахтли қилиши
мумкин бўлган ягона нарса
бу – доимо бир поғона
юқорига қадам ташлашдир.
Бу сен нималарга қодир
эканлигингни хис қилиш
туйғуси... Кундалик хаёт
ташвишларидан бор кучинг
билан бир лахзага чиқиб
бўлсада, атрофдан хақиқий
“Мен”ингни кўриш...
Бошингача ўз қўрқувларинг
ботқоғига ботиб кетган
холингда ҳам, йўлингда
давом этишинг учун, сен ўз
қўрқувларингга қарши тотал
уруш эълон қилсанг агар, ана
шунда сен шунча кўп кутган
воқеалар содир бўлишни
бошлайди. Агар сен ўзингни
у ёки бу потенциалингни
ривожлантириш учун куч
топа олмасанг, атрофдаги
стандарт инсонларни
фикрларига қулоқ солиб, шу
фикрларнинг тор хонасида
айланиб юраверсанг, ёки
худо кўрсатмасин, уларни
мақтовига учсанг, бу сени
синишинг билан тугайди.
Атрофдагилар сени миянгга,
сен шуғулланаётган ишлар
фойдасизлигини
сингдиришга уринишади.
Агар улар мақсадига етса, сен
ўз умидларингни қабрга
қўйганинг шу бўлади. Хаётда
қанча вақтинг қолди? Қанча?
Биз буни билмаймиз
тўғрими? Етар хаётни
шунчаки яшаш. Шунчаки еб
ичиб ухлаб туришдан
зерикмадингми? Агар
нимадур хоҳласанг сен
ўзинга нисбатан рахмсиз,
бешафқатга айланишинг
керак. Топқир бўлишни
ўрган, ғоялар ярат. Нима
бўлишидан қатъий назар
инсонийликни йўқотма.
Чўкиб кетмаслик учун
ўзингда куч топ. Бу
ғолибларнинг сифати. Хамма
нарсага чанқоқ бўл,
ютқазишни ўрган, кетма кет
ютқазганингда ҳам
қўлларингни туширма. Бу
ҳаммаси, ғолибларнинг
асосий сифатларидан. Мен
сенга бу кучни тушинтириб
бера олмайман, лекин у бор.
Инсон нима хоҳлашини чин
дилидан англаб етганидагина
бу куч унинг онги ва
жисмида пайдо бўлади.
Хаммада буюкликка имкон
бор, атрофдаги танқидларни
юракка оғир олмасликни
ўрганиш керак. Мен ўз
иродамни мустахкамлайман,
хеч нарсани мени тўхтатиб
қолишига йўл қўймайман,
мен бунга лойиқман!
Кўпчилик инсонлар енгилгач,
осонгина орзу мақсадларини
кўмиб ташлашади. Бекор
қилишади. Инсон рухияти
ақл бовар қилмас даражада
кучли. Уни, деярли ўлдириш
мумкин эмас! Сен
ғайратлисан! Сен кучлисан!
Сени хеч нарса тўхтата
олмайди! Билгинки кўп
инсонлар умрини постоянно
ручной тормоз билан
бошқариб келишади ва бу
уларни фақат орқага
тортади. Фақат олдинга
интилишни бошла! Шу
нарсани ўзинга
сингдирганинг захоти, шу
онгнинг янги холатига
мослашганинг захоти, хар
бир қилаётган ишинг қандай
ўзгараётганлигини кўришинг
мумкин. Дунёни қандай
қабул қилишингни, қанчалик
радикал ўзгариб кетганидан
шок холатга тушасан. Агар
шу гапларни хар куни ўзинг
учун такрорласанг, сенинг
харакатларинг ва уларнинг
натижалари қандай кучли
ўзгараётганини англаб
борасан... Бу мен! Мени
рухиятимда хамма нарса
бор! Бугун мени куним ва
мени бугун хечнарса
тўхтатиб қола олмайди!
“Хаётдаги энг муҳим иккита
кун бор, бири сен туғилган
кун, иккинчиси нима учун
туғилганингни англаган кун”