Begubor sevgi sharobidan
mast bo'lgan ikki yosh bor edi.
Ular bir-birlarini juda ham
sevishar va hech ham
ayrilishni istashmasdi. Turmush
qurishibdi... Vaqtlar ötibdi...
Kunlarining birida qiz o'zining
farzandli bo'lolmasligini bilib
qolibdi. Öylab-öylab farzandsiz
baxtli yashay olmasliklarini
tushunibdi va ketishga qaror
qilibdi. Tongga yaqin yigitga
bildirmasdan uydan chiqibdi
va olis bir shaharga jönab
ketibdi.
Oradan yillar o'tibdi. Qiz yolg'iz
va nursiz yashashda davom
etibdi. Bir kuni ular yana
ko'rishib qolishibdi. Bu safar
yigitning yonida jajji qizaloq
ham bor edi.. Qiz yigitni qattiq
sog'inganini ham unutib uning
farzandlik bölganidan
quvonibdi va yigitdan sörabdi:
- Bu sizning qizingizmi? U sizga
o'xshamas ekan,
menimcha onasiga ko'proq
tortgan bo'lsa kerak.
Yigit xörsinib qöyibdi va
qizchasi eshitmaydigan tarzda
javob beribdi:
- Yo'q, onasi farzandli
bo'lolmas ekan, biz uni asrab
oldik...