Bir kun bir yigit bilan qiz
odnoklassnik saytida tanishib
qolibdi... Uch oy gaplashibdi...
Keyin yigit qizGa sevGi izhor
qilibdi, qiz ham yigitGa urganib
qolGan ekan... OraDan kunlar
o'tib yiGit qizGa rasm qo'y
debdi qiz rozi bolib va o'z
rasimini qo'yibDi. Qiz yigitGa
siz ham qo'ying enDi debDi....
ShunDa yiGit aytibDi - Kel
yaxshisi kurishamiz o'shanDa
mani ko'rasan... dibDi qiz rozi
bolibDi...Qiz
uchrashuvGa chiqibDi. OraDan
ancha vaqt o'tib, bir payt
orqaDan ovoz eshitilDi.. Qiz
darxol orqaGa qarasaki ne ko'z
bilan
ko'rsinki nogironlik
aravachasiDa bir yigit
o'tirib kulib turar eDi. Qiz
yig'lab yuborDi.
Yigit shunday chiroyli ediki
ko'rgan inson
xavas qilguDek. YiGit qizGa
savol berDi...
- Mani tashlab ketasanmi ...?
- Yo'q...!
- Mani shu holimDa qabul
qilasanmi...?
- Xa ...
- Mani sevasanmi...?
- Bor vujudmDim bilan...
- ManGa turmushGa chiqishGa
rozimisan....?
Qiz qat'iy turib....
- Sizni borliGizcha qabul
qilaman dedi... Yigit
aravachaDan turib...

- Man sani sevaman jonim...

Sani sinaDim xalos....
Sani tanlab
aDashmaGan ekaman....!

Qizni esa ko'z yoshlari
gapirarDi xalos...

SevgiDa asosiy narsa bu mexr
va ishonch...