Salom mening ismim Sanjar. Yoshim 25da. Uylanmaganman. Men Bo'stonliq tumani Sijjak qishlog'ida yashayman. Yoshligimdan taekvondo sporti bilan shug'ullanaman. Hozir men Agrar universitetda sirtqi bo'limda 3-kursda o'qiyman. Men oldin Davlat jismoniy tarbiya institutida ham tahsil olganman. Chunki yoshligimdan jismoniy tarbiya, taekvondo sporti bilan muntazam shug'ullanganligim sabab maktabda jismoniy tarbiya fanidan a'lo baholarda o'qiganman. Jismoniy tarbiya fani bo'yicha biror musobaqa bo'lib qolsa maktab meni qatnashuvchilar ro'yxatining oldiga yozar edi. Men tengdoshlarimga qaraganda jismoniy jihatdan ancha baquvvat bo'lganman. Men haligacha taekvondo sportidan tashqari trenajyor zaliga ham qatnayman. Hozirda o'zim o'qigan maktabda yarim staj asosida jismoniy tarbiya fani bo'yicha o'qituvchiman. Undan tashqari otamning xususiy fermer xo'jaligida hisobchi lavozimida ishlayman. Bizning oilamiz kichik. Otam, onam, akam, kelinoyim va men. Onam tuman kasalxonasida bosh shifokor. Akam hozirda oilasi bilan Toshkentda yashaydi. Institutni bitirishim bilan uylanish niyatim bor. Men sizlarga hozir boshimdan o'tgan bir voqeani aytib bermoqchiman.
Bu voqea men 17 yoshga kirganimda bo'lgan. O'shanda men endi yozgi ta'tilga chiqqandim. O'sha vaqtda akam chet elda o'qishda o'qirdi. Akam matematika, fizika va bir necha xorijiy tillarni yaxsi o'rgangandi. Men esa bunday fanlarni yoqtirmasdim. Men peshinda otamning ishxonasidan qaytib trenajyor zaliga bordim. Mashg'ulotdan qaytib uyga keldim. Otam va onam hali uyga qaytishmagandi. Qornim ochib ovqatlandim. Bizning uyimiz bilan qo'shnimizning uyini ajratib turgan devor oldida gilos daraxti bor edi. Qo'shnimiz Farhod akaning ham oilasi katta emas. Farhod aka, Farhod akaning xotini Sevara opa, og'illari men tengi Nodir va kichkina Murod. Farhod aka oilasi bilan katta yo'l chetidagi kafeni boshqaradi. Murod bog'chaga boradi. Men gilos daraxtining oldiga narvon olib keldim. Narvondan yuqoriga ko'tarilib baquvvatroq shohga qulay o'tirib oldim. Gilos yeb turib qo'shnimizning hovlisiga qaradim. Hovlida bir notanish chiroyli qizni ko'rdim. Notanish qiz ariq bo'yida kichkina stulda menga yon tarafi bilan o'tirib kitob o'qirdi. Men qizning beligacha tushib yoyilib turgan sochlaridan, kalta ko'ylagining etagidan ko'rinib turgan oppoq sonlaridan, qora ko'ylagini turtib turgan katta ko'kraklaridan ko'z uzolmasdim. Bu qiz shaharlik bo'lsa kerak. Qishloqlik qizlar bunday kiyinishmaydi. Qiz biroz men tarafga burildi. Endi menga qizning oyoqlari orasidagi trusigi ham ko'rina boshladi. Birdan qo'limdagi gilos yerga tushib ketdi. Qiz men uni kuzatayotganimni sezib qolib kitobdan boshini ko'tardi. Qiz menga qoshlarini chimirib qarab turardi. Men unga jilmayib qarab ko'zimni qisdim. Qiz ham jilmayib qaradi. Men goh qizning o'ziga gohqizning oyoqlari orasidagi trusigiga qarab turardim. Qiz buni sezib qolib qoshlarini yana chimirdi va tezda o'rnidan turib uyga kirib ketdi. Men qiz kirib ketgan uyga biroz qarab turdim. Birozdan keyin uyning pardasi ochilib qizning yuzi ko'rindi. Qiz menga tilini chiqarib masxara qildi va pardani yopdi. Men qizni biroz kutdim. Qiz boshqa ko'rinmagach, daraxtdan tushdim. "Kim bo'ldi ekan bu qiz".
Kechqurun oilaviy ovqatlanib o'tirganimizda oyim dadamga qo'shnimiz Farhod akaning shahardagi opasining qizi mehmonga kelganini aytdilar.Men ovqat yeb turib o'yladim: "Bu qiz tog'asiga mening qilgan ishimni aytib qo'ymasinda". Ovqat yeb bo'lib xonamga kirdim. Biroz kompyuterda o'yin o'ynadim. Keyin mashq xonamga kirib turnikda tortildim. Xayolimdan haligi qiz ketmasdi. Charchab uxlashga yotdim.
Men ertalab soat to'qqizda uyqudan uyg'ondim. Otam va onam nonushta qilib bo'lishgan edi. Men nonushta qilayotgan vaqtimda otam menga dedi:
-Bugun onang bilan to'yga boramiz. Esindami?
-Men ham boramanmi?
-Yo'q uyda qolasan. Kimdir kelib qolishi mumkin.
Eshikni qulflab o'tir. Bugun mashg'uloting yo'qmi?
-Ertaga. -Yaxshi ehtiyot bo'l. Oshxonada choy qo'ysang qarab tur. Muzlatgichda ovqat bor. Isitib yersan.
Biz kechqurun qaytamiz-dedi oyim
-Mayli yaxshi borib kelinglar.
Otam va onam ketishgandan keyin men yana gilos daraxtining oldiga keldim. Narvondan yuqoriga ko'tarilib qo'shnimizning hovlisiga qaradim Kechagi qiz ko'rimasdi.. Birozdan keyin qiz sariq ko'ylakda kecha kirib ketgan uyidan chiqib keldi. Biroz hovlini tomosha qilib turdi. Keyin meni ko'rib devor yoniga asta-sekin qadam tashlab yurib kelib dedi:
-Hormang qo'shni.
-Salomat bo'ling mehmon. Shahardan kelgan mehmon siz bo'lsangiz kerak?
-Ha menman. Mening ismim Sabina. Siznikichi o'g'ri bola?
-Nega men o'g'ri bo'larkanman?
-Kecha o'g'rincha tikilib turgan siz edingizku.
-Shoshmang nimalar deyapsiz? Kimga qaradim?
-Ko'zingiz boshqa yoqda ediku, o'g'ri bola.
Bu gapdan keyin yeyayotgan gilosim tomog'imga tiqilib qolib yo'tala boshladim.
-Tinchlikmi sizga nima bo'ldi?
-Gilos tiqilib qoldi.
-Menga ham ozgina gilos tashlang Sanjar ukam.
-Nega meni ukam deyapsiz? O'zingiz necha yoshdasiz? Ismimni qayerdan bilasiz?
-Men 20 yoshdaman. Siz haqingizda kecha Nodirdan so'ragandim. 17 yoshdasiz, to'g'rimi?
-Ha
-Sanjar mendan kichiksiz sensirasam maylimi?
-Mayli sensirayvering, biror idish olib chiqsangiz gilos terib beraman.
Sabina oshxonaga kirib ketib paket olib chiqdi.
-Paket ichiga kesak solib menga oting-dedim.
Paketga gilos terib Sabina bilan gaplashib turdim. Sabina uyda yolgiz farzand bo'lib otasi erta o'lgan ekan. Sabinaning oyisi tijoratchi ayol ekan. Bir haftaga Turkiyaga ketgan ekan. Sabina uch kun shaharda bir o'zi qolib keyin zerikkanidan qishloqqa kelibdi. Men yuqorida turganim uchun Sabinaning ko'ylagining yoqasidan ko'rinayotgan oppoq, bo'liq ko'kraklari mening ehtirosimni oshirardi. Sabina menga dedi:
-Sanjar bir iltimos qilsam bajara olasanmi?
-Qo'limdan kelsa gap yo'q.
-Xonamdagi shkafni to'zalayotgan edim. Telefonim jiringladi. Qo'ngiroqqa javob bermoqchi bo'lganimda qo'limdan tushib ketib shkafni tagiga kirib ketdi. Ololmayapman. Shahardan onam qo'ng'iroq qilib qolsalar javob berolmayman. Shkafni menga surishib yubor.
-Bo'pti faqat ana u yerda turgan narvonni olib kela olasizmi? Yo ko'chadan kiraymi?
-Yo'q, ko'chadan kirsang kimdir ko'rib qolsa orqangdan qiziqib kiradi. Iklalamiz ham gap-so'z bo'lamiz. Butun mahalla bilsa kerak bu paytda bu uyda hech kim bo'lmasligini. Narvon yengil.
Sabina narvonni sudrab kelib devorga tiradi. Men ehtiyotkorlik bilan devordan oshib o'tib keyingi narvonga tushdim. Sabina meni o'zining xonasiga boshladi. Men Sabinaning orqasidan yurib uning qaddi-qomatidan kuz uzolmasdim. Sabinaning bellari xipcha edi. Qishloqdagi men tanigan hech bir qiz qaddi-qomatda Sabinaga teng kelolmasdi. Sabina meni xonasiga boshlab kirdi. Xonada katta karavot, burchakda katta shkaf turardi. Sabina menga shu shkafni ko'rsatib dedi:
-Mana shu shkafni surishimiz kerak.
-Har ehtimolga qarshi eshikni qulflaganmisiz? Qarindoshlaringiz kelib qolishmasin. Farhod akaning jahlini bilaman.