Соат энди 20:30 бўлганди, тўй авжида эди. Ҳофиз берилиб ашула айтяпти, аёллар алоҳида, эркаклар алоҳида давра бўлиб ўйнаётган эди. Бир неча столларда эркаклар узкий круг бўлиб олиб, келин-куёвни шарафига қадаҳ сўзлари айтиб, ароқ ичишяпти. Келин-куёвни эса ҳеч ким билан иши йўқ, куёв келинни қулоғига нималарнидир гапириб, кулишиб ўтиришибди.
Ман тўйни тезроқ тугашини, ҳар сафаргидай ичиб дабдала бўлган қариндошларимизни ва яқин танишларимизни мошинимда уй-уйига ташлаб чиқишни и тезроқ уйга бориб ётиб ухлашни хоҳлаб утирган эдим. Куни бўйи ишхонада ҳужжат билан ишлаб миям чарчаган эди. Бу оқшом бошқача бўлишини мутлақо кутмовдим.
Бир пайт узоқдан амаким имо қилиб чақираётганини кўриб қолдим. Стол-стулларни и ўйнаётганларни четлаб ўтиб олдиларига бордим. Амаким шовқин сал камроқ жойга олиб бордида, “янгени кайфи ошиб қолибди, тез уйга олиб бориб ташлаб кел. Мани Самарқандлик курсдошларим келишган, ташлаб кетолмайман” дедила. Амакимни ўзини 2 та қизи бор эди, ўғли йўқ эди, ман биттаю-битта акасини ўғлиман. Шунга мани ўз ўғлидай кўради, нозикроқ ишлар бўлсаям манга айтуврарди. Хуллас, сразу гап нимадалигини тушундим. Янгамни олдига бордим, столга суяниб зўрға бошини кўтариб ўтирарди, кўзлари юмилиб кетаётганди. Авайлаб қўлтиғидан ушлаб турғазиб, тўйхонадан олиб чиқдимда, стоянкада турган мошинга олиб бориб ўтирғиздим. Ўзим рулга ўтириб ҳайдадим.
Йўлдалигимизда ойнадан янгамга қараб-қараб қўярдим. Гулноз янгам яқинда 37 га кирган бўлсаям, жуда чиройли, қомати келишган, фигураси жуда зўр эди. Юзида бирорта ажини йўқ эди. Амаким каттароқ жойда ишларди, топиш-тутиши зўр эди. Ҳар йили янгамни 3-4 марта энг яхши санаторийларга жўнатарди. 2 та тўққан бўлсаям, фигураси 22 яшар қизникидай эди. Амакимга энди теккан вақти ориққина бўлган, вақт ўтиши билан икки марта туққанидан кейин бироз тўлишган эди. Эмчаклари 3 размер, бели кўкрагига нисбатан ингичка, кўти бўлса ўртача размерда, лекин думбалари алоҳида- алоҳида билиниб турарди. Умуман катта қизи билан ёнма-ён турганда билмаган одам опа-сингил дерди. Тўғриси, анчадан бери янгамга ҳавасим кетиб юрарди. Бугун тўйга этаги тиззасигача тушган оқ-тилларанг аралаш кўйлак кийган, кўкрагигача тушган қоп-қора сочларини ёйиб олган эди, кўп макияж қилмаганди, сабаби ўзи шундоғам табиий гўзал аёл эди. Йўлдалигимизда янгам ўзини билмай ётарди, кўзлари юмиқ, мастликда паст овозда нималарнидир алжираб келарди. Қизилга тўхтаган пайтимизда ўгирилиб, бирорта туки йўқ оппоқ оёқларига қараб қўярдим.
Мастлигига келсак, янгам ўзи ичкиликни ёқтирмасдиям, кўтаролмасдиям. Шундай бўлса-да, бугунгига ўхшаган тўй-ҳашамларда, зиёфатларда дугоналари олинг-олинг деса йўқ деёлмасди. Амакимни ўзи ичишга ишқибоз эди, шу каби зиёфатларда янгамни ҳам озроқ ичишига қаршилиги йўқ эди. Умуман, янгам ўзи табиатан
Хуллас, янгамланикигаям етиб келдик. Данғиллама ховлида туришади. Мошинни дарвозани олдига қўйдим, қарасам янгам уже қаттиқ уйқуда эди. Эшикни қулф экан, уйда ҳеч ким йўқлигини тушундим. Лекин қўлимда калити бор эди, очиб кирдимда ҳар эҳтимолга қарши 2 марта баланд овозда “Мунис” деб чақирдим. Муниса ёши 18 да, янгамни кичкина қизи эди, бугун тўйга бормаган эди. Катта қизи Шахло Мунисдан 2 ёш катта, аллақачон эрга тегиб кетганди. Шунга Мунисани уйда бўлса керак, деб уйладим, лекин йўғакан. Яна чақирдим, яна жимлик. Кейин янгамни ўзим ичкарига олиб кирдим. Мошинни орқа эшикни очиб, янгамни уйғотмасдан, кўтариб уйга уйга олиб кирдим. Ётоқхонага олиб кириб, диванга ётқиздим.
Чиқиб кетишга шошилмасдим, янгамни озроқ томоша қилдим. Қаршимда жуда чиройли бир аёл ўзини билмай ётибди. Соатга қарасам энди 9 дан ўтган, тўй ҳали камида 1,5-2 соат давом этиши керак. Охири чидолмадимда оёқларини силадим. Янгам қимирламади. Тиззаларидан ўтиб сонларини ушладим, янгам умуман реакция билдирмади. Буни кўриб ўзимга янаям эрк бердим. Эмчакларидан ушладим, биттасини кўйлагини йоқасидан чиқариб, ўпиб яладим. Янгамни эмчаклари умуман дахшат эди. Деярли осилмаган, ёш қизникидай тирсиллаб турарди, соскалари катта-катта, жигарранг эди. Кейин сонларини силаб қулимни аста омига олиб бордим. Омини силаётган пайтим янгам уйқусида нималар деб пичирлади, лекин қотиб ухлаётганди. Омида бирорта тук йўқ эди, силлиқ қилиб қирилганди. Сабаби, юқорида айтганимдай, янгам ўзига жуда эътиборли эди. Битта бармоғимни омига тиқиб ўйнадим, кейин иккинчисини тиқдим. Табиийки, бироздан сўнг, оми намланди, ичидан суви оқишни бошлади. Бу вақтда уже мани асобобим брюкни йиртгудек бўлиб ташқарига отиларди.
Янгамни ерга қаратиб ётқиздим, кўтини тепага ўгирдим. Янгам ҳеч нарсани сезмай қаттиқ ухлаб ётарди. Этагини белигача кўтардим, трусигини тиззасигача тушурдим. Олдимда янгамни топ-тоза суви оқиб турган оми турарди. Устимдаги кийимларимни ечмасдан фақат брюк и трустигимни ечдим. Битта ёстиқ олиб янгамни белини тагига тиқдим, кўти сал кўтарилиб дунқайдида, сикиш учун идеал ҳолатга келди. Асбобимни омига олиб бориб озроқ ишқаладим. Кейин секин охиригача тиқдим, асбобим маткасигача бориб етди ва ичида озроқ қимирламай турдим. Янгамни оми жуда тор и ичи қайноқ эди, асбобни ютворай дерди. Кейин чиқариб яна тиқдим, янгам чукур-чукур нафас олиб, ҳансирашни бошлади. Лекин энди кеч эди, ҳансирашларига эътибор бермадимда сикишда давом этдим. Ичига иложи борича чуқуррок кириб бориш учун икки қўлим билан белидан ушлаб олдимда, тиқаётган пайтим ҳам кўтини узимга тортардим, ҳам ўзим белим билан олдинга ҳаракатланардим. Натижада ҳар тиққанимда асбобим бориб маткасига тегиб, қитиқларди. Лекин темпни оширмадим, тезлашсам янгам уйғониб кетади деб қўрқдим.
Шу темпда секин-секин 15 минутлар сикканимдан кейин кайфдан бақирвормаслик учун ўзимни зўрға ушладимда, асбобни охиригача тиқиб, спермани ичига тўкдим. Кейин 10 минутлар чамаси асбобимни янгамни омидан чиқармай, қучоқлаб ётдим. Атиргулни ғунчасидай лабларидан ўпдим. Кейин аста асбобимни чиқардим, лекин омидан кўп сперма оқиб тушмади. Чунки дунқайиб ётган эди. Шундай қилиб, анчагина сперма ичида қолди. Трусикларини кийдириб, этакларини тушуриб қўйдимда, чиқиб кеттим.
Спалнидан чиққан пайтим, тарақлаб бошқа хонада эшик ёпилганини эшитиб қолдим. Овоз келган томонга борсам, Мунисани хонасида свет ёқилган экан. Эшикни тақиллатиб очиб кирдим. Муниса диванида телефон ўйнаб ётарди, лекин ҳансираётганди, ҳозир кириб ётиб олгани билиниб турарди. Ман Мунисадан 5 ёш каттаман, опаси иккаласига ёшлигидан қараб, эҳтиёт бўлиб юрардим. Иккаласиям жуда чиройли, чиройни онасидан олган эди. Учаламиз анча яқин эдик, ёшлик кўп бирга юрардик. Орада ман Тошкентга ўқишга кеттим, Шахло эрга тегиб кетти, шу баҳона сал узоқлашдик. Опаси онасига ўхшаб содда, бўшгина оғир-босиқ қиз, лекин синглиси, аксинча, жуда шўх, ўзига пишиқ қиз. Ҳеч нарса бўлмагандай саломлашдик, кейин ман “Қачон келдинг? Қачондан бери бу ерда эдинг?” деб сўрадим. Манга қараб кулдида, “Анча бўлди” деб жавоб берди. Лекин қизариб кетганлиги, ҳансираб ётиши и манга қандайдир бошқача кулиб қараб туришидан сездимки, қисқаси, у ман қилган ишларни ҳаммасини кўрган. Аниқроғи, эшикни тирқишидан томоша қилиб ўтирган. Аста олдига бориб,