sochiqqa artib quritayotgan ekan. Koʻylakni qoʻlimdan tez olib eshikni yopib oldi.
Ichkarida turib:

- Sanjar akaooo... Yana bir iltimos, tifalga suv quyib toʻkka ulab qoʻying!

"Obbooo... Buyam buvinga oʻxshab ish buyuradiya!ʼʼ

Arzimagan iltimosini yerda qoldirmay, oshxonaga oʻtdim. Shu payt telefonim jiringlab qoldi. Telefonga javob berish chogʻi, imi-jimida Holisxon aytgan ishni bajardim. Shu asnoda deraza yoniga kelib opoyni yoʻlini poylay boshladim. Suhbatdoshim bilan uncha muhim boʻlmagan mavzuda suhbat, miyamda esa vaqtni hisob-kitobi... Opoy aytgan vaqtdan otib ham ketdi, biror sababdan ushlanib qolmasa, hademay kelib qoladi.

ʼʼIshi bitdi-ku... Endi opoyni tushligini yeyman deb oʻtirmay ketaversammikin?ʼʼ oʻylab qoldim. "Ha ketaman!"

Telefondagi suhbatni tugatgach, asboblar solingan qutimni koʻtarib kalladorga chiqdim, xonada qolgan atverka bilan ombirim yodimga tushni ularni olish uchun engashganimda tepamga bir sharpa keldi. Unga qaradimu, hayratdan ogʻzim ochilib qoldi. Boya koʻzimga choʻgʻdek koʻringan koʻylak, lozim sohibasi egniga shunday yarashib turardi. Halilam harorati ketmagan hislarim yana joʻsha boshladi.

- Munchayam koʻylagin oʻzing-a yarashmasa?

U kafti bilan yuzini yashirib, erkaknamo karashma qildi.

- Kelinligimdagi kiyimim. Odatda buni kiymasdim... Lekin boya siz tanlaganiz uchun... kiy... ki...

Opoyni ovozidan ikkimizam seskanib, eshik tomonga qaradik. Zinalar koʻpligidan, noliyotgan ayol hansirab qoʻlidagi laganni bazoʻr tutib turardi.

- Buni olmaysanmi qizim? Senga aqli kirmadi kirmadida!

Oʻzi bilan oʻzi boʻlib ketgan ayol bizlarni rang-roʻyimizga beparvo, vaysardi. Pensiya jamgʻarmasining elitib bermasligi, oshxonada taomni qimmatligi, novvoy nonini yupqalashtirgani... Opoyni vaysaganlari sayin bizning, koʻngillarimizdan xavotir arib, oʻzimizni hech nima boʻlmagandek tutardik.

- Sanjarjon nima boʻldi?
- Boʻldi opoy!

Eshikni bir-ikki ochib yopib koʻrsatdim. Oʻziyam tekshirib koʻrdida, odatdagicha maqtab-maqtab rahmatlar aytdi. Oshxonaga kirdi, u yerdan ham koʻngli toʻlib chiqdi. Televizorda esa hech qanday muammo topilmadi. Soʻngra hammomga boshlab kirdilar, aytishlaricha kafel plitkalari sirpanchiqmish, hammasini alishtirish kerak ekan. Mening holisollo hisobim boʻyicha chiqarilgan chiqim summasini eshitdilaru, bu fikirlardidan qaytib qoʻyaqoldilar. Keyin lutfan tushlikka taklif etildim.
Tushlikda boʻlgan suhbatlar haqida yozsam yana shuncha sahifa boʻlib, siz oʻquvchilarni bekorchi maʼlumotlar bilan zeriktirib qoʻyaman. Biroq shu suhbat davomida eshitgan bir maʼlumotimni aytib qoʻyishim kerakki, bu keyingi hikoyalarim uchun muhim, detal... Holisxon shu yaqin haftada, uyiga qaytib, tayyorgarlik darslarini olish uchun repetitorlik markaziga joylashar ekan.

Tushlikdan soʻng men ketishga chogʻlangan edim, opoy; bir daqiqa shoshmang, xizmat haqqisi berib yuboray, deya pul olgani xonasiga kirib ketdi. Ixtiyorimda bir-ikki daqiqa fursat tugʻilganidan shodlanib, unga oʻtli nogoh tashladim:
- Shunday qilib uying-a qaytar ekansan-da?
- Ha, shunday!
- Qachon qaytasan?
- Bilmadim!

Ketar jafosiga, bir boʻsa ilinjida unga yaqinlashib, shivirladim:

- Holisxon yana uchrashishga umid qilsam boʻladimi?
- Sanjar aka... Men... - u jiddiy nigohda boqib, - Men anaqa qizlardan emasman...

Uning soʻzidan; "Men senga, istagan vaqtda uchrashadigan fohishamanmi? " degan achchiq iztirob aksi namoyon boʻldi-yu lablari titrab ketdi. Soʻzlari maʼnosi tushunib, yuragim chizilladi.
Bir tomondan undan xafa boʻlsam, boshqa tomondan shuncha ishlar boʻlganiga qaramay yuzidan hayo ketmaganini koʻrib xursand boʻldim. Balki bizda bunday yaqinlik boshqa boʻlmas, lekin koʻz-koʻzga tushadi. Shunday paytlarda, men oʻz hirsini oʻylaydigan, bir nafs bandasi boʻlib gavdalanishni istamasdim.

- Oramizda nima boʻlgan boʻlsa boʻlib oʻtdi... Lekin baribir sen mening nazdimda hayoli-iboli qizsan! - yaqinlashib, peshonasiga labimni bosdim, - Yopishvoladi deb oʻylagan boʻlsang xato qilasan... Men yoki bu voqea sabab, seniga biror aziyat yetmaydi....

Mendan bunday munosabatni kutmagan shekilli, avvaliga hayratlandi soʻngra mamnun jilmaydi. Uning tabassumini yana koʻrib yakun dil xiraliklarsiz tugaganiga imonim komil boʻlib, xayrlashdim.

- Mayli omon boʻl.
- Siz ham...

Oshxonadan chiqib, oyoq kiyimimni kiyayotgan vaqtim opoy ham, qoʻlida ikki, uchta 5000 ming soʻmlik koʻtarib chiqdi. Rat etganim hamoni, quruqdan-quruq rahmatlar aytib koʻchagacha kuzatib chiqishdi.
Hammasi yaxshi-yu, ammo baribir qizdan umid uzib ketolmasdim.

ʼʼUchi?ʼʼ shunchali yaqinlikning rishtalari, mustahkam boʻladi-ku, osongina unutish mumkinmi? Bilishning yagona yoʻli bor. Halimga kelgan fikrdan, suyunib opoyga yuzlandim.

- Yana yumushlariz boʻlsa chaqirtiravering opoy!
- Rahmat oʻgʻlim... Albatta chaqiraman albatta!
- Sizda telefon raqamim bor-aaa?

Yonimizda turgan qizga, sirli koʻz tashlab qoʻydim.

- Ha, bor... Sanjarjon deb yozib qoʻyibman... Hmmm bor!
- Mobodo oʻchib ketsa, eslab qolish oson... Raqamim ,- atayin u ham eslab qolsin deb raqamimni bir necha bor qaytarib aytdim - Shu yilimga mos raqamlar, eslab qolish oson!
- Ha...

Xayrlashib uyga qaytdim. Bordi-yu qiz koʻngil uzolmasa telefon qiladi degan umidda edim. Kunlar oʻtdi, haftalar, oylar... Bu orada opoy bir marta chaqirdi. Suhbat orasiga gap uchirib nabirasi haqida bilib oldim. Uyiga qaytib, repetitorda qattiq tayyorlanayotgan ekan. Institutga kirarmish...

Oradan oylar oʻtdi, qish qirovli kunlar, vahima koʻtarib covid kirib keldi. Hamma allanima tashvishida, hadikda... Qizdan butkul umidimni uzibham yuborgandim. Kutilmagan bir vaqtda (bozorchada navbatda edim) telefonimga SMS keldi.

"Assalomu alaykum, sogʻ omonmisiz?"
"Vaalaykum assalom... Shukur omonmiz!"
"Oʻzizni ehtiyot qiling... Gegenaga roya qilib, niqobda yuring!"
"Raxam mehribonim... Kechiring lekin sizni tanimadim?"

Biroz oʻtib notanish raqamdan telefon qoʻngʻirogʻi boʻlib, SMS da yozilgan tilaklar soʻzda aytilganda, ovozidan tanidim. Biroq ovoz mendan biroz nariroqdan eshitilgandi. Ortimga yoʻgʻrildimu, uch-toʻrt qadam narida, yuziga niqob taqib olgan ammo koʻzlaridan sogʻinch hissi ufurib turgan qizni koʻrdim.

"Unutmabsanda?"


TAMOM...

Muallif: -Oshiq-