bo`ldi.
- Bu kiyimlar, xotinimnitki!
- Xotiningiz bormi?
- Yo`q, u olamdan o`tgan... Toza bemalol kiyishing mumkun. Mandan uyalib o`tirma, man pastga bulog`dan suv olgani tushib ketyabman. San chaylaga kirib yuvinib ol, keyin nonushta qilamiz! -dedi va qizni qoldirib o`zi pastga yana suv olib chiqgani tushib ketdi...

Sobir qaytib chiqganda, qiz yuvinib kiyib hujrada uxlab yotardi. Sobir asta hujraga kirdi, qiz buni sezdi. Ammo ko`zlarini qattiq yumib olib, o`zini uhlaganga oldi. Sobir asta qizni tepasiga keldi, unga uzoq termuldi ``Huddi quyib qo`yganday... Lekin Bu boshqa-boshqa!`` deb shivirladi. Yana qizning peshonasiga qo`lini qo`ydi. So`ng hujrani tar etti, ammo sal o`tib yana qaytib keldi. Qiz hali ham, o`zini uyquga solib lekin, havotirda yotardi. Ammo peshonasiga muzdak narsa tekkanida, bey ehtiyor ko`zlarini ochdi.
- Bu bulog` suvida uvitilgan, isitmangni tushuradi! -dedi.
Qiz yana asta ko`zlarini yumdi. Endi ko`ngli xotirjam, bu kishi yaxshi inson ekanligiga iymoni komil edi. Shuni uchunmi zum o`tmay uyquga ketdi...

Kimdur yeklasini, silab uyg`otdi. Qizi ko`zini ochar ekan tepasi turgan boyagi erkakni ko`rdi.
Sobir yana qizni peshonasini ushladi va chuqur uuuh tortdi:
- Hayeryat isitmang tushdi. Isitma-bezgak bo`lasanmi deb qo`rqqan edim, boshing aylanmayabdimi? -dedi.
Qiz biroz o`rnidan qo`zg`oldi:
- Hali ham aylanyabdi!
- Bu ochlikdan, qorning ham rosa ochqagandur?
Qiz bosh chayqab tastiqladi.
- O`rningdan tur abet bo`ldi, issiq mastava pishirdim birga ichamiz!
- Yuuu rahmat, hechnima yemayman!
- Yemasang, battar kasal bo`lasan! -dedi Sobir...

Qizni ko`ndirib, tashqariga olib chiqdi. Qiz atrfga qaradi, qanday chiroyli joylar. Quyosh ham tepaga chiqibdi demak rostdan abet voqti bo`libdi. Soya-salqinga yerga to`shalgan kiygiz sholcha ustiga dasturxon yozilgan. Asta bir chetiga o`tirdi. Sobir ikkita kosaga mastava quyib keldi. Bir kosani qizni oldiga qo`ydi.
- Ol ichib ol, tez tuzalasan! -dedi.Qiz ko`zlarini, Sobirdan uzmay uzoq termulib turdi. Balki bu soqoldor kishini ovqatini ichkisi kelmayotgandur. Ammo ochlik...
Qiz asta labini chimirib ovqatdan bir qoshiq o`g`ziga soldi. So`ng bir bo`lak, lachirani tishlab chaynay boshladi. Ovqat ham shunchalik mazali bo`ladimi?
Tezda kosani tagi ko`rinib qoldi.
- Yana suzib kelaymi?
- Yuuuq! -qiz bosh irg`itdi.
- Bir kosa ovqat nima bo`ladi. Quvvatingni tiklab olishing kerak! -Sobir kosani olib, qozon bo`yiga ketdi. Ovqat suzib olib kelib, qizni oldiga qo`ydi.
- Ol, tortinmay ichaver!
- Rahmat amaki? -dedi qiz.
Sobir bey ehtiyor jilmaydi:
- Amaki dema, hali 30 kirmaganman! -dedi.
Qiz yana termulib qoldi. Bu hayosizlarcha nigohlar oldida. Sobir dosh bera olmay, ko`zlarini olib qochdi.
- Bu libos sanga juda yarashibdi. Huddi tog`lik ayollardaysan! -dedi.
Qiz bey ehtior o`ziga qaradi. Hayotida bunday sipo libos kiymagan. Oyog`iga kapron, kalkotkalardan ko`ra lozim yarashar ekan. Yenglik ko`ylak qanday qulay-a! Umrida rumol ko`rmagan sochlar...
Bey ehtiyor boshidagi rumolni ushlab qo`ydi. Asta yuziga qizillik yugurdi. Bu libosni egasini, hayo-ibosi uning jismiga singib borayotganday. O`zining qanchalik, bey-yuz ekani, yuzsizlarcha hatti harakati uchun uyalab ketdi...

Sobir asta qizga bir qarab oldi:
- Bu libsda, huddi rahmatli hotinimga o`xshab ketibsan!
- Hotiniz qachon vafot etgan?
- To`rt yil avval, ko`chkida... -dedida, bir hursinib uzoq-uzoqlarga termuldi.
- Kechiring amaki? -dedi qiz.
- Amaki demagin... Yoshim 29 da... Ayol, qizlardan yoshini so`rash odobsizlik, ammo man...! -dedi.
- Meni yoshim 24 da! -dedi qiz Sobirni gapini tushunib.
- Hech qancha farq yo`q ekan. Mani ismim Sobir, Sobir aka deyishing mumkun!
Qiz, Sobirni uzun soqoliga qarab biroz ishonqiramadi ammo:
- Mani ismim Ziyoda... Sobir aka...!
- Yaxshi Ziyoda, endi manga bir narsani tushuntir. Qanday qilib bu yerlarga kelib qolding?
- Dugonalarim bilan aylangani kelgan edik!
- Unda sandan rosa ilhaq bo`lib qidirib yurishgandur?
- Ifloslar, qidirarmidi! -deb yubordi.
- Ha, mayli tayorlan sani qishlog`ga olib borib qo`yaman!
- Hozirmi?
- Istasang qolishing mumkun, erga ertalab olib tushib qo`yaman. Kechgacha uyinga yetib olasan!
- U yog`iga qanday ketaman?
- Mashinada... Ha puling yo`g`mi, havotir olma o`zim pul beraman! -dedi Sobir.
- Ho`p...

Ziyoda yana xujraga kirib ketdi. Yostiqqa bosh qo`yib mizg`ib qoldi. Kimningdur gapirayotgani qulog`iga chalindi. Asta o`rnidan turdi, shom tushib atrof qoraya boshlagan. Ammo tashqarida tushib turgan olovning shulasi, diqqatini tortdi. Yana kim bor ekan? Deya eshikni qiyalatdi.
Sobirning o`zi, qozonda ovqat qilmoqda. Lekin balant ovozga gapirmoqda. Ziyoda o`zini bildirmay, uning gaplarini tinglay boshladi. Avvaliga bu telbaning gaplaridan kulgusi keldi.
- Farishtan, u qiyofasidan xuddi senga o`xshaydi. Lekin harakteridan shaxarlikka o`xshaydi. Uni sen yubording-aaa!
O`zim ham shunday deb o`ylagan edi. Bo`lmasa huddi senga o`xshagan bo`larmidi! Farishtan unga yordam bergim kelyabdi! -dedida asta qayrilib hujra tarafga qaradi. Ziyoda buni sezib darov, eshikni berkitib qo`ydi. Sobir yana gapida davom etdi.
- Farishtan u hujarda, sani kiyimlaringni bergandim, hafa emasmisan! -deb gapirardi.
Zilola hujrani ichida bo`lsada, bu telbani gaplarini uzoq vaqt eshitib o`tirdi. Endi, kulgusi kelmas, aksincha unga achina boshladi...

Sobir ovqatni pishirgandan, keyin Ziyodani chaqirdi. Shamchirog`ni yorug`ida o`tirib, birga ovqatlanishdi.
- Sobir aka, qo`liz shirin ekan!
- Ovqatim, yoqganidan hursandman. Manabu choydan ich! -Sobir qumg`onga damlanga choydan bir piyola quyib uzatdi.
Ziyoda piyoladan kelayotgan hushbo`y hidni hidlab ko`zlarini ohista yumdi.
- Bu yalpizmi?
- Ha, topding. Bu tog` yalpizli choy, juda foydali! -dedi.
Ziyoda choyni ichar ekan, bu yaxshi insonga qanday minnadorchilik bildirsam ekan deb o`ylab qoldi. Hayoliga kelgan, narsadan o`zi ham ikkilanib qoldi. Lekin u baribir erkak-ku!
- Ziyoda ertaga tongda ketamiz. San hujrada yotaver qo`rqma. Man yon tarafingdagi hujrada bo`laman!
- Ho`p! -dedi, o`rnidan turdi. Negadur ayol kishi ekani yodiga tushib, asta dasturxonni yig`ishtira boshladi. Hatto uyida, qilavermaydigan ishini ham qildi. Qozon tovog`larni yuvdi, chala-chulpa bo`lsa ham...

- Ziyoda buyoqqa kel! -Sobir Ziyodani o`z hujrasiga boshlab kirdi. Sobir o`rtacha kattalikdagi, hatto qufi ham yo`g` qutini ochdi. Ichidan kattakon tarvuzni o`lchamidagi og`irgina, durraga tugulgan tugunni oldi. Shamchiroqqa qo`yib tugunni ochdi.
Ziyoda tugunni ichidagi pochka-pochka pullarni ko`rib og`zi ochilib qoldi. Hayrat bilan Sobirga qaradi.
- Hayron bo`lma, pista bozorda qimmat turadi, bog`imdagi pista daraxtlarini ko`rding-ku!
Hayotida pista daraxtini ko`rmagan, daraxtlarni oddiy daraxt deb o`ylagan bolsada.
- Ha! -deb tastiqladi.
- Ol istaganingcha olvol!
-...! -Ziyoda yanada hayratga tushdi.
- Ol olaver!
- Rostdan, olsam bo`ladimi?
Sobir jilmayib qo`ydi.
Baribir