ertga ketaman, bu darvesh bilan qayta uchrashmayman-ku! Degan hayolda, sham chiroq shulasida ko`rinib turgan, 5-10 dona dollarlarni changalladi. Yana bezbetlarcha Sobirga bir qarab olgach, bir pochka 1000 talikni ham oldi.
- Shu yetadimi? -so`radi Sobir.
Ziyoda yana olsammikin degan hayolda, pullarga qarab qo`ydi:
- Bo`ladi, shu bilan uyga yetib olaman! -dedi.
Sobir qolgan pullarni, tugub yana joyiga qo`yib qo`ydi...

Tun yarimlaganda bo`lsa ham, Ziyoda beydor yotardi. Uning fikru-hayol, telbaning qutusidagi pullarda. Agar bu pullarni ololsa edi, bitta mashina naqt. O`ylagani sayin, nafsi yanada hakalak otib bormoqda edi. Pullarni olvolsam bo`ldi, tongacha qishloqqa borib olaman. Uyog`iga esa...

Asta sham shiroqni ko`tarib Sobirni hujrasiga kirdi. Sobir taxtadan yasalgan supa ustida uxlab yotardi. Asta yurib quti oldiga kelganda Sobirni uyg`otib yuborganini sezdi. Nima qilarini bilamay, biroz ikkilanib qoldi. Ammo tezda chorasini topdi. Shamchiroqni quti ustiga qo`yib o`zi Sobirga yaqinlashdi. Avval lozimini keyin egnidagi ko`ylagini yechdi. Sobir qotib qolgandi, u bu kabi qiyofani bundan bir necha yil avval ko`rgan. Endi yana huddi rafiqasi Barchin tirilib qaytib kelganday. Ziyoda ham sekingina Sobirni ko`ylagini yecha boshladi. Sobirni tanasini ko`rib, chindan ham hali 30 ga to`lmagan erkak ekanligini tushundi. Shunchaki o`sib ketgan soqoli uni 10-15 yoshga qaritib ko`rsatar ekan...
Ziyoda o`z hunarlarini ishga solib bir zumga bo`lsada Sobirni aqlini o`g`irladi. Birzumga bo`lsada, Ziyodani o`z xotini deb tasavur qilib Ziyodani ustiga chiqdi. Ehtirosli ovozlar, oh-vohlar Ziyoda Sobirni tagida to`lg`ona-to`lg`ona, unga lazzat baxsh etdi. Ziyoda, Sobirning tog` xavosida sug`orilgan, metinday quchog`iga g`arq bo`ldi...

Bir necha soat o`tgach, Ziyoda asta o`rnidan turdi. Sobir esa uhlardi. Ziyoda ohistalik bilan ko`ylak-lozimni egniga kiydi. So`ng asta quti tomon yaqinlashdi. Qutuni endi ochayotgan edi. Sobir qimirlab teskari qarab yotib oldi. Ziyodani esa nafasi ichiga tushib ketdi. Sobirga bir qarab qo`ygach, pull to`la tugunni oldi. Qutuida yana boshqa narsalar bor ekan. Mushtakkina tugulgan dasrumolchani oldi. Ichida nima borligini bilish uchun shosha-pusha ochdi. Tilla taqinchoqlar, hayajonlanib ketti bey ehtiyor qolidan tushurib yubordi ``tap`` etib pastga tushdi. Sobirni uyog`ib yubormadimmikin degan hayolda Sobirga termulib qoldi...

Sobir esa teskari qaragancha, qimir etmay yotardi. Ko`zlar ochiq, lablari yarim jilmaygan holatdi. Bu qiz o`zini tunab ketayotganini bilsada undan xafa emas. Asta ko`zlarini yumub uxlashga urundi.
Ziyoda esa, Sobir uhlab yotganiga ishonchi komil edi. Asta pastga tushgan, tillarni olib, pull solingan tugunni bir chetiga soldi. Yana birornima bordur degan ilinjda quti ichiga qaradi. Nogoh ko`zi o`z qiyofadoshiga tushdi. Ramkaga solingan suratni qo`liga oldi. Sobir va Barchinning nikoh to`yi oqshomida tushgan suradi. Ziyoda Barchinni chehrasiga, qarab chindanda bir-birimiz o`xshab ketadijan jihatlarimiz bor ekanmiz deb hayolidan o`tqazdi. Ammo u.... Uning ko`zlari farishtali, baxtidan shirin tabassum qilib turibdi. Nohot yonidagi norg`il yigit shu bo`lsa. O`grilib Sobirga bir qarab qo`ydi. Barchinni suratiga tikildi, chindam bu menga o`xshagan ayol farishtadek ekan...
Beyhos ko`zidan ikki tomchi yosh dumalab tushdi. Yuragini tub-tubida qolib ketgan vijdani uyg`onib, o`z-o`zidan jirkanib ketdi. O`pkasi to`lib, yig`lab yubormaslik uchun kaftini lablari ustiga boshdi. Agar hozir bu halaskor insonni sho`rini quritib ketsa. Ertaga o`zini bor budini o`rmarib ketgani ko`rgan, bu inson qay ahvolga tushishi tasavur qildi. Vijdoni yanada qattiq qiynalardi. Asta hamma narsalarni joy-joyiga qo`ydi. So`ng shamchiroqni ko`tarib hujrani tark etdi. Hujra ichi qop qorong`u zulmatga cho`mdi. Sobir asta bshini ko`tardi. U Ziyoda hamma narsani o`marib ketganiga ishonchi komil edi.
Mayli man roziman shu pullar manashu qizni hursanchiligiga yarasin. Chin ko`ngildan Ziyodaga oqyo`l tilab qo`ydi. O`zi esa yostiqqa bosh qo`ydi...

Tong otganda uyg`ondi, hujradan chiqar ekan. Qozon osib nonushta tayorlayotgan Ziyodani ko`rib xayratga tushdi. Tezda orqasiga qaytib quti ichini ochdi. Hammasi joy-joyida. Qaytib chiqdi. Ziyoda salom berib nonushtaga taklif qildi. Nonushtaga tayorlanga ovqat o`xshamagan, ammo Ziyoda astoydil harakat qilgani ko`rinib turardi...

O`sha kuni Ziyoda ketaman demadi, Sobir obil borib qo`yaymi demadi. Asta kunlar o`tar, Ziyoda ovqat, kirlarni yuvar qo`lidan kelgancha Sobirga qarashardi. Tunda esa uning qo`yniga kirardi...

Oradan bir hafta vaqt o`tgan edi. Sobir yana bulog` bo`yiga keldi. Idishga suv to`ldirar ekan, bulog`ning zilol suvida o`z aksini ko`rdi. Soqol, moylovi 80 kirgan cholnikiday! Ohirgi marta qachon qirtishlaganini ham eslolmadi.
- Farishtan, u harakat qilyabdi! Sangaham yoqdimi? Nima ko`narmikin! Agar so`rasan ketib qolsaya, yana yolg`iz qolaman. Ho`p-ho`p farishtam so`rab ko`raman, avval manabundan qutulay! -Sobir soqolini ushlagancha yana xotini bilan gaplashdi...

Sobir hujraga kirib, ustarasini topib chiqdi. Avval qaychida soqolini tayidan qiyib tashladi. So`ng sovun surib asta qirtichlay boshladi. Ziyoda zimdan kuzatib o`tirar ekan, qarshisidan chol qiyofasidagi kishi, asta kelishgan yigitga aylanayotgan edi. Sobir yuvindi tarandi, toza kiyimlarni kiydi...

Ziyodani yoniga keldi, asta qo`lidan ushlab:
- Ziyoda, man bilan qolasanmi?
- Him!
- Nikoh o`qitsak nima deysan?
Ziyoda endi, istasa ham Sobirni yuziga tik qarashga jurati yetmasdi. Asta bosh egib:
- Roziman! -dedi.
Sobir bey ehtiyor Ziyodani qattiq quchoqladi.
- Tayyor tur, man borib Hamid cho`ponni aytib kelaman, bizni nikohlab qo`yadilar! -dedi...

Sobir pastga tushib ketdi. Ziyoda juda xursand. Hujradagi sandiqdan Barchinni kiyimlarini olib bir-bir ko`rar ekan, u ham o`zi bilan o`zi gaplashar edi.
- Ziyoda mana san ham bir yaxshi yigitga yor bo`lasan. Endi jirkanch ish... -asta homush tortdi. Qora o`tmishini o`ylab dili hira bo`ldi.
- Qancha-qancha ayollarni istirobga solib, endi o`zim qanday baxtli bo`lman! -deb o`ylab qoldi. O`tmishini, qanday ayol bo`lganini, Sobir bilib qolishidan havotirda edi.
Cho`pon kelib, ikkisiga nikoh o`qiyotgada ham shu haqida o`ylardi. Uchunchi bor roziligini so`radi. Ziyoda biroz sukut saqlab turdida:
- Roziman! -dedi. Bo`ldi endi buyog`i taqdirimdan deb qo`yaqoldi...

Asta xaftalar o`ta boshladi. Sobirning mehri-muhabbati, xar qanday ayolni sarmas qiladi. Ammo Sobir qanchayin ko`p mehir, etibor bersa. Ziyoda yanada qiynalar. Vizdan azobi uni qiynar. Bu dunyoda kimgaham kerak, ota onasi o`lib ketishgan. Ikki opasi bo`lsa o`zilari bilan o`zlari ovora. Mehir ko`rsatmoqchi bo`lganlar ham vaqtincha. Hayotida birinchi bor kimgadur kerakligini xis qilganda esa...

Bu insonga munosib emasligidan, uni aldagani uchun bir kun og`ir jazo kutib turganini har lahza xis etardi. Ikki oycha yashagandan keyin ortiq bu azoblarga dosh bera olmasligini tushundi.Sobir erta tongda turganda