Imlo xatolar uchun uzur...

8 sinfda o'qirdim. Uyimizda duradgor ustalar bor edi. Man ularga yordam berardim, ehtiyotsizlik qilib mixni bosib oldi. O'sha kuni ertasiga maktabga bordim. Boshida og'rimayotgan edi, ammo keyin ko'p yurvorganimgami oyog'im qattiq og'riy boshladi. Katta tanafusdan keyin jismoniy tarbiya darsi edi. Qizlar bollar ikki, uch guruxga bo'linib olib vallebol o'ynayotgan edilar.
- Nozim aka! -domla yosh edi.
- Ha, Alisher! -dedi. Aytganday ismim Alisher.
- Uyga ketsam maylimi, oyog'imga mix kirib ketgandi yomon og'riyabdi!
- Rostdanmi?
- Man sizni aldarmidim, endi oyog'imi yechib ko'rsataymi aka! -dedim keytami bog'ichlarini ushlab. U kuldi.
- Hop, faqat o'z soatimga javob beraman, qolganiga kuratil opoyingdan javob olasan, endi boraqol! -dedi.

Maydonchadan qaytib kiyimimi alishtirish uchun sportzalga kirdim. Xechkim yo'q kiyimxonasiga kirib stulga o'tirdim. Oyog'im og'rigani uchun bemalol o'tirgan edim. Bir vaqt Nafisa kirdi, (Nafisa asli boshqa qishloqdan edi. 4, yo 5 sinfda oyisi bilan dadasi ajralib ketgach tog'asini uyiga ko'chib kelgan edi. Oyisi boshqa erga tegib ketgan ammo Nafisa buvisi va tog'asini qaramog'ida qolgan 5 sinfdan buyon biz bilan o'qiy boshlagan). U odam borlini bilmagan shekili to'g'ri qizlarni yechinish xonasiga kirib ketdi. Qiziqishmi, ishqibozlikmi oyog'imi og'rig'iga qaramay tezda borib qiya eshikdan yashirincha mo'raladim. Nafisa judayam chiroyli qiz. Qora soch, ixchamgina, oq badan, ko'zni quvnatadi. Shu payt ustidagi futbolkasini yechdi. Lifchik taqib olgan, ko'zim ko'kragi ostidagi biri moshdek, biri undan kichikroq ikkita qora xolga tushdi. U tezda koftasini kiydi, so'ng yupkasini kiydi. Oyog'idagi spartivni birijasini yechib qora kalkotkasini kiyish uchun stulga o'rirayotgan edi. Birdan man tarafga qadiyu, bir seskanib ketdi. Man sirazi joyimga qaytdim... Bu voqeaya bir umirga xotiramda muxirlanib qoldi. O'g'il bollar biladi, bunday voqealar, ilk tasurot unutilmas bo'ladi...

Bu voqeani eslaganimni sababi bor, buni voqeam davomida bilib olasiz. Maktabni tamomlab kallejga kirdim. Tasodifmi yoq boshqa Nafisa bilan bir guruxda o'qidik. Kalljni ikkinchi kursida o'qiyotgan paytimiz Nafisa qo'shni qishloqlik Farrux degan bolaga turmushga chiqib ketdi. Kollejni tamomladik, bazilarimiz instutga kirdik. Ammo kollejdagi kursdoshlarni unutmadik. Kursdoshlar o'rtasida bir anana bor. O'g'l bollar xali uylangan yo'q-ku. Ammo qizlarni deyarli yarmi ketgan edi. Xammalari kursdoshlarni to'ylariga aytishdi. Oxirgisi safar baxorni may oylari, bir kurdosh qizimiz to'yiga aytdi. Anchadan beri ko'rishmaganmiz xammamiz xarxil joyda to'plandik. 7, 8 ta o'g'l bollar, 10 tacha qizlar. Sovg'a olib to'yxonaga kirayotgan deik. Oldi tarafimda Nafisa ketayotgan edi. Nimadur bo'ldiyu qars etib manga tarsaki uri, barmog'i ko'zimga kirib ko'zimi ocholmay qoldim. (Yonimda ketayotgan kursdoshim Barxayot Nafisani ko'tidan ushlagan ekan, buni keyin bildim)
- Voy onayn... Nima qildim?
- Iflos... Iflos... -degani bildim.
Ko'zlarimi ocha olmasdi, qattiq g'azabdaman. Biroz turib atrofga qaradim. Hamma manga qaragan, kimdurlar tushunib nafratda, yana kimdurlar tushunmay hayratta.
- Qanjich... -deb pichirladim. Ammo mani tashvishga solayotgan narsa atrofdagi odamlarni qarashi edi. Qay xolatga tushganim o'zimga ayon. O'g'il bola bo'lsaku o'zim bilaman. Ammo qizbolani urib, do'q pusa qilib obro' toparmidim. Barxayotni tez-tez xavotirda qarashidan bu ishda uni aybi borligini faximladim. Lekin g'azabimi bosishga urunib bir chekka stolga o'tirdim. Ko'zimdan yosh oqib ketardi. Rumolchami ko'zimga qo'yib o'tirardim. Bir payt qarshimda Nafisa paydo bo'ldi. Birdan qo'lidagi piyoladagi ichimlikni yuzimga chochvordi. O'rnimdan sakrab turib ketdim. Endi bunisi oshib tushdi. Ikkita qiz Nafisani qo'lidan nararoqqa tortdi. Yana xamma kamida 200 odam manga qarab turardi. Shuncha odamga bu ishda aybim yo'qligini tushuntirishga imkonsiz ekanimi bildim. Alamimi ichimga yutdim va bu to'yga kelganimdan afsuslanib to'yxonadan chiqdim. Ammo izza bo'lib ketgim kelmadi. Bir boladan Barxayotni aytirib yubordim. O'zim to'yxonada 50 merirlar naroqda kutib turdim. Oldimga kelganda yuziga bir musht tushurdim. Burni qonab o'tirib qoldi. Tezda o'ziga keldida manga tashlandi. 4, 5 tepki, 5, 6 mush alishib oldik. Barxayot:
- Urishishni to'xtataylik xozir odam to'planadi to'yni buzmaylik! -dedi.
- Mayli! -dedim. Xumorimdan chiqdim, ammo o'ylab qoldim. Barxayot qizlarga qitmirli qiladi, ammo oddiy chapani yigit. Balkiy unga tashlanib xato qilgandurman deb o'ylab yuzimni artizonda yuvayotgan edim. Barxayot tepamga kelib turvoldi.
- Alisher, o'rtoq man bu Nafisni bunaqa jangari ekanini bilmagan ekanman! -dedi. Bu gapidan keyin taxminim to'g'ri ekanligini bildim.
- San yiban bu qiliqlaring ortidan, qaysidur ayol erini qo'lida o'lib ketasan! -dedim.
Bu gapimga indamadi va o'rnimga turib artizondan yuzini yuva boshladi.
- Judayam nomusli ekan! -dedi Barxayot o'ziga o'zi gapirganday past ovozda. Barxayotdan achchiqlanib uyga qaytar ekanman. Bir qo'limda rumolcha, ko'zimga qo'yib olgancha Nafisani so'kardim. Bey ehtiyor Barxayotning "Judayam nomusli ekan'' degan gapi hayolimga keldi. Bir tarafdan achchiqlansam, ikkinchi tarafdan Nafisaga qoyil qolgandim. Qaysi nomusi, ori uchun shunday qilyabdi xozirgi zamonda. Tavba rostanam juda nomusi kuchki ekan. Shuncha odamni oldida tarsaki urgani kamday, ustimga suv sepvordiya. Bey ehtiyor g'azablanib jilmaydim. Yuvoshgina qiz edi, endi bo'lsa jangariligini qaranga-aaa! Hozirgi zamonda shunday qizga uylansang ko'ngling xotirjam, xotinim xiyonat qilmadimikin, birov bilan gaplashmayabdimikin deb telifoni teksirib yurmaysan. Uyga kelguncha, yo'lda, taksida ko'p o'yladim Nafisa xaqida. Deyarli undan achchiqlanmay qoldimham. Ammo xonamga kirib oynaga qaraganimda g'azab va qo'rquvdan ko'zim qonga to'lgandi. Chin manoda chap ko'zimni deyarli oq joyi qolmagan edi. Ko'rdimu Nafisaga bo'lgan bey ayib tushgan tarsakidan qonim qaynadi. Qo'rqanim ko'zim ko'rmay qolsaya deb qo'rqdim. Ikkinchidan oyim dadam ko'rsa sababini so'raydi. Nima deyman qizbola urdi deymanmi. Sirazi GLAZNI do'ktrga bordim. Baxtga qarsi ish vaqti tugagan ekan. Uyga kelib tongacha uxlay olmadim. Ertasiga do'ktirga bordim. Ko'zim kirgan barmoq zarbida tomirlari yorilgan ekan. Bir necha oy ko'zimi asrab dori quyib yursam tuzalib ketar ekan. Uch to'rt kun o'tti bu orada o'zimni ehtiyot qilib yurmaganim uchan dadamdan so'kish eshitib oldim. Hammasini alami to'planib rahm shavqat kosalari bo'shab, o'rni qaros kosasi to'lib borardi. Ayol kishidan qanday o'ch olish mumkun, uni urib bo'lmasa, so'kib pas ketamanmi. Yaxshisi kechrim so'rasinu xammasini unitay. Yana bir kursdoshim Gulchira bor, o'g'l bollar bilan samimiy, vaxti beymaham telifonlashib salom alik qilib yurardi. Unga telifon qildim.
- Qalaysan Gulchira!
- Yaxshi o'zingchi?
- Bo'ladi... Gulchira sanda Nafisani tel. no'meri yo'qmi!
- Nima qilasan Alisher?
- Kerakda!
- Uni tinch qo'y sanga yaxshi maslaxat.